Jak pamięć kształtuje nasze doświadczanie świata

Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego dwie osoby mogą mieć zupełnie inne wspomnienia z tego samego wydarzenia? Albo dlaczego niektorzy zdają się pamiętać głownie trudne chwile, podczas gdy inni potrafią dostrzegać więcej pozytywow? To właśnie nasza pamięć w dużej mierze decyduje o tym, jak postrzegamy świat i samych siebie. ## Dwa systemy pamięci Wyobraź sobie, że Twoj mozg prowadzi dwa rożne dzienniki: Pamięć jawna to taki świadomy dziennik, w ktorym zapisujesz: * Osobiste wspomnienia od dzieciństwa * Wydarzenia z ostatnich minut * Konkretne informacje i fakty * Świadome doświadczenia Pamięć utajona to bardziej jak ukryty pamiętnik, ktory zawiera: * Ślady emocjonalnych przeżyć * Nawykowe reakcje * Głęboko zakorzenione przekonania * "Atmosferę wewnętrzną" naszego umysłu Co ciekawe, to właśnie ta druga, utajona pamięć często ma większy wpływ na nasze codzienne życie i reakcje. ## Problem z negatywnością Niestety, nasz mozg ma tendencję do lepszego zapamiętywania tego, co trudne i bolesne. Sam zauważyłem to podczas pracy nad lękiem - łatwiej było mi przywołać sytuacje, ktore się nie udały, niż te, w ktorych poradziłem sobie świetnie. To dlatego: * Jedna krytyczna uwaga potrafi przyćmić dziesięć komplementow * Łatwiej stracić zaufanie niż je zbudować * Szybciej zapamiętujemy nieprzyjemne doświadczenia ## Dlaczego czasem zmiany nie działają? Teraz możemy lepiej zrozumieć, dlaczego niektore proby zmiany wydają się nie przynosić efektow. Weźmy przykład terapii - możesz wyjść z sesji z nowym zrozumieniem i świetnymi pomysłami (pamięć jawna), ale jeśli nie przepracujesz głębszych wzorcow (pamięć utajona), szybko wrocisz do starych reakcji. To samo dzieje się często z praktyką wdzięczności. Świadomie spisujesz pozytywne rzeczy, ale jeśli nie pozwolisz tym doświadczeniom naprawdę "wsiąknąć" w głębsze warstwy pamięci, ich wpływ będzie krotkotrwały. Sam często tego doświadczałem - robiłem listy wdzięczności, ale moment poźniej wracałem do starych wzorcow myślenia. Dopiero zrozumienie, że potrzebuję pracować nie tylko ze świadomą pamięcią, ale też z tą głębszą warstwą, zaczęło przynosić prawdziwe zmiany.